سال ها است که یک جناح از جناح های سیاسی کشور خود را اصولگرا نامیده و رقبای خود را متهم به خروج از اصول و ارزش های دینی و انقلا بی می کند. آنچه در این یادداشت مورد توجه من است، اتفاقا دفاع از اصولگرایی است. من همواره از اصولگرایان انتظار داشته ام که واقعا اگر انتخاب این نام، صرفا برای زینت نبوده و یا خدای ناکرده قصد سوءاستفاده از ارزش های دینی در کار نبوده در دفاع از حق و حقیقت بی باک باشند.

چرا این دوستان نشستند و نظاره کردند که یکی از اصول مهم انقلا ب و نظام که آزادی فردی و اجتماعی بود، اینگونه مورد تاخت و تاز قرار گیرد؟ یا اگر آبروی مسلمان مانند خون او حرمت دارد که دارد و این از آموزه های مهم دینی ما است، چگونه این دوستان اصولگرای ما با آن همه ظلم به شخصیت ها و انسان های معتبر توسط پاره ای از نهاد ها سکوت اختیار کردند؟ بگذریم، به هر تقدیر دوستان مدعی اصولگرایی ما که اکثریت قاطع آنان، اصولگرای واقعی هم هستند به حکومت کامل رسیدند و هم دولت و هم مجلس را در کنار قوه قضاییه، شورای نگهبان، سپاه، بسیج و... در اختیار گرفتند. امروز سوال اساسی از اصولگرایان این است: حال که خداوند به شما دوستان عزیز و البته دوست داشتنی ما مکنت و قدرت داده است، آیا نباید از این امکانات برای دفاع از اصولگرایی استفاده کنید؟ چگونه اصولگرایان می توانند تحمل کنند که با منافع مردم و سرنوشت آنان اینگونه برخورد شود؟ سکوت در مقابل تخلفات عدیده از قوانین مصوب مجلس اصولگرا تا کی؟

نشستن و نظاره کردن، حاکم بودن افراد با مدارکی جعلی به چه قیمتی؟ دوستان اصولگرا، اگر از خدا نمی ترسید از خشم مردم بترسید. تا کی سکوت در مقابل این همه فشار و بی نظمی و بی عدالتی؟ تا کی نشستن و گوش کردن به گزارش های خلا ف واقع و سراسر دروغ این مقام و آن مقام؟

از کی امر به معروف و نهی از منکر از دستورکار اصولگرایی خارج شده است؟ از کی دروغگویی ارزش دینی شده است؟

دوستان اصولگرا، دیر یا زود حکومت شما هم پایان خواهد پذیرفت ولی کاری کنید که بعد از شما فرد یا افراد دلسوز بتوانند، از ارزش ها و اصول دم بزنند. اصولگرایی حکم می کند که قبل از اینکه رقیبان شما و مردم وارد عمل شوند، خود به وظیفه دینی و قانونی خود عمل کرده و با تخلفات از قوانین مصوب توسط هر مقام برخورد کنید و افراد نالا یق و بی ریشه را از خود و جناح خود دور کنید